Bogor en De Heren van de thee

Dinsdag 2 februari
George is ziek, buikloop. We hebben stokbrood!
Om 8 uur staat onze drijver, Sugy klaar, de huissleutel doen we in de brievenbus en dan gaan we op pad door het drukke Jakarta richting Bogor.
We bezoeken de botanische tuin met daarin een presidentieel paleis, met prachtige bomen en bloemen, waaronder lotusbloemen.
Tijdens de koffie gaat het steeds slechter met George. Hij geeft over en heeft spierpijn; door de seafood? We hebben vanaf het terras waar allerlei beelden op staan, zicht op een heftige tropische regenbui. En wat is het dan handig, dat je de chauffeur even kunt bellen, die je op komt halen.

Hij brengt ons naar Happy Valley, een idylle; een art deco huisje, gelegen temidden van prachtige bloemen, kleurige vogels, met uitzicht op een snel stromende rivier, rijstplantages en een zwembad. George slaapt, hij heeft koorts. Wij zwemmen ondanks de regen, die maar niet ophoudt. Het enige geluid is een muur van water door de rivier.
Er kruipen wormen door de kamer, niet heel fijn.
George probeert te eten maar dat gaat niet goed. Weer naar bed.
Ik drink nog gezellig koffie met Ton en Edith in het restaurant. We zijn de enige gasten.

Woensdag 3 februari
George is beter!! Na veel slapen en zweten.
Na het ontbijt gaan we op weg naar de Punchakpas. Een weg met veel winkeltjes en brommertjes.Helaas Hetoude restaurant op de top is twee weken geleden afgebrand. Men weet niet waardoor, heel jammer want he was heel mooi volgens Edith. In een heel modern ding krijgen we koffie met poffertjes.
Onderweg kopen we jumbo’s, een soort rode peren, zoet en een beetje wrang.

Om 17 uur zijn we in Malabar, de theeplantage van de’ Heeren van de thee’ van Hella Haase. Mooie vergane glorie. Het begint te regenen na een zonnige dag.

We krijgen heerlijk eten en zijn wederom met z’n vieren. Koffie in de huiskamer met veel verleden.

Donderdag 4. Februari
We bezoeken het graf van dhr. Bosscha, die de administrateur was van de plantage en waardoor veel van de theeteelt in gang is gezet.
Er staat een kinaboompje. Hij heeft een bittere bast en het is een panacee voor heel veel kwalen.
We bezoeken een theefabriek. We krijgen een rondleiding. De theebladeren worden geplukt, verwelken in lucht bakken in 20 uur, gaan in mandjes door de lucht om vermalen te worden en daarna gezeefd. De poeder die ontstaat is voor theezakjes. Dan volgt oxidatie gedurende 2 uur, waarna het op 100’ wordt gedroogd in 20 minuten. Dan wordt het in zakken van 50 kg vervoerd naar de verwerkingsfabriek. De man die ons dit verhaal verteld is de proever. Hij doet dit elk uur en legt zo nodig het proces stil om iets te corrigeren. Er wordt 30.000 ton per maand geproduceerd. De kleinste blaadjes worden apart geplukt en gedroogd. Dit wordt witte thee, kost 200 dollar per kg. En wordt alleen in Japan gedronken.

Is er een kind die een spreekbeurt over thee wil houden? Ideeën genoeg.

We zien een vrouw rijst schudden met een grote platte ronde mand.

We komen aan bij het chique Savoy Homann hotel midden in Bandung.
We drinken een borrel in de bar: campari, gin tonic en bier bintang!! En eten daar.